به نقل از «فرارو»

انجام این ورزش برای مردان ضروری است

تاریخ انتشار: ۲۷ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۶۹۹۷۴

در دنیای ورزش، پیلاتس به‌عنوان یک روش تناسب اندام محبوب که بر افزایش قدرت، انعطاف‌پذیری، اصلاح ساختار بدن و تعادل تمرکز دارد، معروف شده و ورزشی ضروری برای آقایان است.

تمرینات پیلاتس هم شامل تمریناتی است که با وزن بدن (بدون وسیله ورزشی) انجام می‌شود و هم شامل تمریناتی است که در آن از دستگاه‌های مخصوص پیلاتس استفاده می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

تمرینات پیلاتس مت که با وزن بدن و معمولا بدون وسیله انجام می‌شوند، در حالت‌های ایستاده، نشسته و خوابیده تمرین می‌شوند. بیشترین تأکید پیلاتس بر تقویت عضلات مرکزی بدن است و هدف آن افزایش انعطاف ستون فقرات، بهبود دامنه حرکتی مفاصل و در عین حال تقویت عضلات عمقی است.

مطالعات نشان می‌دهند که انجام پیلاتس می‌تواند قدرت و انعطاف‌پذیری را بهبود بخشد، کمردرد را کاهش دهد، به کاهش سطح گلوکز، کاهش درد آرتریت، بهبود تعادل، افزایش عملکرد ورزشی و حتی افزایش خلق و خوی شما نیز کمک کند.

پیلاتس به‌عنوان یک روش تمرینی منطقی، الگو‌های حرکتی اشتباه را با متعادل کردن قدرت و انعطاف، برطرف می‌کند؛ چراکه وقتی بدن ما متقارن باشد و قدرت عضلات یکپارچه باشد، آسیبی اتفاق نمی‌افتد. پیلاتس بر حرکت از مرکز بدن برای تثبیت وضعیت بدن و محافظت از ستون مهره‌ها نیز تأکید خاصی دارد.

پیلاتس باعث یکپارچگی قدرت می‌شود

بسیاری از مردان هر هفته ساعت‌های طولانی را صرف وزنه زدن می‌کنند و گروه‌های عضلانی بزرگ را هدف قرار می‌دهند. یا روزانه کیلومتر‌ها دوچرخه‌سواری می‌کنند یا می‌دوند، اما قادر نیستند چند حرکت ساده‌ای که بر عضلات مرکزی بدن تمرکز دارد را انجام دهند! متأسفانه، این عزیزان سایر عضلات مهم را که برای یکپارچگی قدرت ضروری هستند، نادیده می‌گیرند. پیلاتس در هر قسمت از بدن قدرت یکنواخت ایجاد می‌کند.

پیلاتس انعطاف پذیری را افزایش می‌دهد

این روز‌ها بسیاری از ما زندگی کم‌تحرکی داریم. کم‌تحرکی باعث خشکی و سفتی عضلات می‌شود. این مسئله به‌طور جدی زندگی مردان را تحت‌تأثیر قرار خواهد داد، چراکه ساختار آناتومیک مردان بیشتر از زنان مستعد گرفتگی، اسپاسم و خشکی است. برای رهایی از این مشکل بهترین راه، انجام مداوم تمرینات تمام بدنی و کششی مانند تمرینات پیلاتس است.

پیلاتس به پیشگیری و ترمیم آسیب‌ها کمک می‌کند

می‌توان گفت که افزایش فشار‌های عصبی و تحمل اضطراب در طولانی‌مدت، یکی از شایع‌ترین دلایل بروز کمردرد در مردان است. پیلاتس به تقویت ساختار بدن شما کمک می‌کند و از نقاط‌ضعفی که ممکن است در طول سال‌ها بی‌توجهی ایجاد شده باشند، حمایت می‌کند؛ و از طریق تمرینات مقاومتی، عضلات عمقی شما را تقویت می‌کند و بدن را برای جلوگیری از آسیب آماده می‌سازد.

منبع: برنا

منبع: فرارو

کلیدواژه: طرز تهیه پیلاتس ورزش قیمت طلا و ارز قیمت موبایل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۶۹۹۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام